Počeci fudbala u Trebinju

Fudbal je u Hercegovinu donijela austrougarska vojska. Igrao se na livadi "Oglavci" kod Trebinja (odnosno ispod Pridvoraca).

FUZIJA SOKOLSKIH DRUŠTAVA

Na zajedničkoj sjednici tri gimnastičarska sokolska društva, koja su tada funkcionisala u Trebinju (srpsko, hrvatsko i muslimansko) donosi se odluka o fuzionisanju i učlanjivanju u tadašnji Jugoslovenski sokolski savez.

PRVA FUDBALSKA ASOCIJACIJA

Na insistiranje nekolicine srednjoškolaca, koji su se tada školovali van Trebinja, pri sokolskom društvu formira se prva fudbalska asocijacija, pod nazivom „Ferijalac“.

OSNOVAN RŠK "JEDINSTVO"

Radnici Trebinja osnivaju RŠK „Jedinstvo“, koje je bilo „paravan“ za djelovanje komunističke partije, a okupljao je omladinu različitih nacionalnosti.

PRETEČA FUDBALSKOG KLUBA

Razumljivo je da su mladi fudbaleri Trebinja željeli veću samostalnost i takmičenje sa registrovanim klubovima. Njihova akcija dovela je do osnivanja SK „Soko“, ali u sastavu gimnastičkog Sokolskog društva. Klub je organizovan, ali nisu preduzimane mjere da se kod Nogometnog podsaveza u Sarajevu i registruje.

INICIJATIVA ZA OSNIVANJE NEZAVISNOG FUDBALSKOG KLUBA

Mlađoj generaciji Trebinja nije odgovoaralo tutorstvo pod okriljem Sokolskog društva u fudbalskom – neregistrovanom klubu Soko. Na inicijativu Nikole Dasovića, upravnika Pošte, Marina Selaka, Hinka Majksnera, Toma Storelija, Andra Selaka, Edhema Resulbegovića, Vasa Jeremića, Eugena Roubica – Vencla, Mustafe Čustovića, Trebinje je dobilo prvi registrovani fudbalski klub „Leotar“. Bilo je i drugih prijedloga za ime kluba (Hercegovac, Travunija i dr.), ali se većina odlučila za ime najvišeg brda iznad Trebinja.

PRVA UTAKMICA

Po tadašnjim važećim propisima, da bi se učlanio u Sarajevski nogometni podsavez, Leotar je morao da odigra dvije utakmice sa klubovima, koji se već bili registrovani kod jednog podsaveza i da ima svoje fudbalsko igralište. Prvu utakmicu Leotar je odigrao maja 1925. godine sa ŠK Građanskim iz Dubrovnika i slavio prvu pobjedu rezultatom 2:1

ZVANIČNO OSNIVANJE FK "LEOTAR"

Drugu utakmicu sa istim protivnikom Leotar je igrao na Gruškom polju (na mjestu današnjeg bazena). Rezultat je bio 0:0. Poslije ovih utakmica i priložene dokumentacije Leotar je, 19.08.1925. godine, registrovan, verifikovan i učlanjen u Nogometni podsavez Sarajevo, stekavši pravo igranja na svim utakmicama. Tako je Trebinje dobilo prvi registrovani fudbalski klub. Klupska boja je bila crveno-bijela. Za prvog predsjednika izabran je Nikola Dasović, koji je bio i prvi fudbalski sudija u Trebinju.

Osnivanje i registracija SK Leotar unijela je posebnu živost u Trebinje, koje je tada brojalo oko 3000 stanovnika. Prema sjećanjima (ne postoje zvanični dokumenti) za prvi tim Leotara 1925. godine igrali su: Frano Doršner, Marin Selak, Nikola Ivanković, Andro Selak, Murat Haverić, Hinko Majksner, Špiro Mugoša, Eugen Roubic – Vencel, Blažo Radović, Mustafa Viđen, Svetozar Lolić...

Jedna od prvih fotografija fudbalskog kluba "Leotar" iz 1930-ih godina

PLASMAN U DRUGU LIGU JUGOSLAVIJE

Prije nego je postao član druge lige Jugoslavije, Leotar je pet puta pokušavao da izbori plasman u savezni rang. Šesti put, kada je konačno uspio u takmičarskoj sezoni 1964/65 odluka o prvaku Hercegovačke zone pala je praktično u poslijednjem kolu.

GOŠK je gostovao u Stocu, a Leotar u Dubrovniku, gdje je igrao sa istoimenom ekipom. Trebinjcima je bila dovoljna bilo kakva pobjeda, što su i uspjeli da ostvare. Pobijedili su Dubrovnik rezultatom 2:0. Kvalifikacione utakmice su donijele mnogo uzbuđenja. Prvo su se sastali Leotar i Bratstvo iz Travnika, koji su morali odlučiti šampiona BiH. U Travniku je Leotar pobijedio 3:1, dok je na Policama u revanšu bilo 1:1.

Novi protivnik Leotara bio je riječki Orijent, prvak istarsko-labinske zone. Malo kada je stadion u Trebinju bio pun kao na toj utakmici 4.7.1965. godine. U velikom stilu Leotar je pobijedio sa 4:2.

Do revanša u Rijeci, Leotar je bio glavna tema u gradu. O Leu se pričalo u školama, kafanama, preduzećima, na pijaci... Dan pred revanš Leotar je ispraćen od velikog broj navijača. 

Došao je konačno i taj 11. juli 1965. godine. Na tribinama je, prema izvještajima bilo preko 5000 vatrenih Riječana. U 36. minutu Orijent je poveo, a u 58. minutu bilo je 2:0, čime je rezultat bio izjednačen (tada nije važilo pravilo gola u gostima). Oni koji su prisustvovali toj utakmici kažu da je nakon drugog gola Rijeka napravila neviđeni pritisak na gol Leotara. Sjajan na golu bio je Miroslav Sušić, za koga kažu da je tada odigrao utakmicu života. Milorad Bratić je odmah na početku dobio udarac u glavu, zbog koga bi većina igrača izašla iz igre. Njegov krvavi dres sa brojem 5 sa te utakmice ušao je u legendu. 

Pristupilo se izvođenju penala. Prvih pet je izveo Orijent i postigao četiri gola. Jedan udarac je odbranio golman Leotara Miroslav Sušić. Prvi penal za Leotar izveo je Jovica Rezač, drugi Bajazit Medović, treći Mehmed Karamehmedović, a četvrti Fehim Ovčina. Sve dileme razriješio je, a ko drugi, nego kapiten, Milorad Bratić, sa zavojem na glavi i dresom prekrivenim krvlju.

Ovo je vjerovatno bio gol života Miga Bratića, koji ga je uveo u legendu i nezaborav navijača Leotara. Postigao ih je u Leotaru preko 150, ali ovaj je bio veliki. Gol koji ga je uzidao u sve uspjehe Leotara. 

Veliki uspjeh su ostvarili članovi prvog tima: Miroslav Sušić, Rajko Bokonjić, Fehim Ovčina, Bajazit Medović, Milorad Bratić, Mehmed Karamehmedović, Enver Šarić, Zihnija Begović, Vehbija Hebib, Jovica Rezač, Marko Vučković, Salih Borozan, Vladimir Pavković i Ismet Šehović. Te sezone igrali su još: Nikola Uzelac, Kahriman Šahmanović, Fehim Kapidžić, Mirko Berdović, Hamdija Luković, Radovan Radinović, Šerif Pivodić, Ivica Brlić i Mladen Mikulić.

U Trebinju je zavladala navijačka euforija. Svi su željeli da pozdrave ovu sjajnu generaciju. Najnestrpljiviji su ih dočekali na Jadranskoj magistrali kod Orašca. Trebinje je izgledalo svečano, doček je bio i više nego dostojanstven. Sirene, velikim zastavama zakićene kolone, najavile su dolazak pobjednika. Kažu da je taj dan cijelo Trebinje bilo na ulicama. Orila se navijačka pjesma, a tu se prvi put rodila čuvena pjesma: „Leo nam je iz kamena nik'o, ne može ga pobijediti niko“. 

NAJDUGOVJEČNIJI DRUGOLIGAŠ

Igranje u Drugoj ligi Jugoslavije ucrtalo je Leotar i Trebinje na fudbalsku mapu i u narednim godinama. Leotar je potpuno afirmisan kao klub, te se za njega čulo širom bivše države, a tu popularnost je uspio da održi i do današnjih dana.

Leotar je Drugu ligu igrao punih 27 godina (1965 – 1992), do raspada Jugoslavije. Nikada nije uspio da se plasira u viši rang, što je bio san mnogih generacija, ali nikada nije ni ispao iz lige. Iz tog perioda iza Leotara su ostali mnogi rekordi. Veso Klimović je odigrao najviše utakmica u Drugoj ligi Jugoslavije (418), Veselin Zrilić je sa preko 200 golova u dresu Leotara i dubrovačkog GOŠK-a najbolji strijelac Druge lige svih vremena, a Leotar kao klub je rekorder po broju uzastopnih sezona u drugoligaškom takmičenju (27).

Nekoliko je puta Leotar bio nadomak Prve lige. Par puta je nedostajalo sportske sreće, a nekoliko puta su odluke o „prvoligašima“ donijete unaprijed van „zelenog terena“.

Najveći uspjeh je ostvaren u sezoni 1985/86, kada je Leotar zauzeo 3. mjesto sa 18 pobjeda, 8 neriješenih rezultata i 8 poraza uz gol razliku 49:27, a još dva puta je bio četvrti u sezonama 1972/73 i 1975/76. U periodu od 1974. do 1987. godine, Leotar je samo jednom bio lošije plasiran od 10. mjesta i to dovoljno govori o snazi i kvalitetu tima sa Polica u tom periodu.

Ono po čemu je Leotar bio poznat u bivšoj Jugoslaviji je „neugodan“ domaći teren, gdje su nerijetko padali i budući prvoligaši.

Vrlo je nezahvalno pisati o imenima iz drugoligaškog perioda, jer će sigurno neko biti izostavljen, a svaki utisak je subjektivan, ali je još teže nespomenuti one koji su odigrali najviše utakmica u tom periodu: Vesa Klimovića, Veselina Zrilića, Ibrahima Ramića, Miga Bratića, Zdravka Vukašinovića, Senadina Slata, Zlatka Mehića, Sabahudina Bujaka, Slavka Šarovića, Filipa Primorca, Hasana Škrba, Branka Ćurića, Branka Deretića, Borivoja Lučića, Obrena Vukićevića, Dragana Spaića Krcka…

ZABRANJEN RAD FK "LEOTAR"

Krizni (Ratni) štab Trebinja zabranio rad svih sportskih klubova u Trebinju, pa i fudbalskog kluba "Leotar"

NOVI POČETAK

Održan prvi trening FK "Leotar" nakon zabrane rada od strane Kriznog (Ratnog) štaba Trebinja.

Za šefa stručnog štaba izabran je Dragan Kojović, a pomagao mu je Slavko Šarović. Za šefa omladinskog tima izabran je Petar Čolović, a treneri su bili Marko Vučković i Slobodan Matković. 

Prva liga rs "ISTOK" - sezona 1996

Prva sezona pod okriljem FSRS odigrana je 1996. godine, a Leotar je zauzeo 7. mjesto sa 26 bodova (8 pobjeda, 2 remija i 10 poraza) uz gol razliku 38:30. 

ODLAZAK NAŠEG LJUBINKA

Ovo je najtužniji dan u istoriji trebinjskog fudbala. Dan kada je od udara groma za vrijeme treninga tragično nastradao Ljubinko Akšam, jedan od najtalentovanijih izdanaka Leotarove omladinske škole i momak pred kojim je bila blistava fudbalska karijera. 

Nažalost, jedan grom prekinuo je njegov put ka fudbalskim uspjesima.

U znak sjećanja na mladog fudbalera, omladinska škola FK "Leotar" svake godine organizuje memorijalni turnir, koji je okupljao najveće klubove sa prostora bivše Jugoslavije. 

Prva liga rs "ISTOK" - sezona 1996/1997

Sezona 1996/1997 bila je kvalifikaciona za jedinstvenu Prvu ligu Republike Srpske. 

Leotar je na kraju zauzeo 7. mjesto sa 32 boda i gol razlikom 36:35 (10 pobjeda, 2 remija i 12 poraza), što nije bilo dovoljno za plasman u jedinstvenu prvu ligu sa ekipama sa zapada Srspke. Međutim, naknadnom odlukom IO FSRS u Prvu ligu su "ubačeni" Leotar i Kozara.

Prva liga rs - sezona 1997/1998

Prvu sezonu u jedinstvenoj ligi koja se igrala na cijeloj teritoriji Republike Srpske Leotar je završio na 5. mjestu sa 53 boda i gol razlikom 54:52 (16 pobjeda, 5 remija i 13 poraza).

DUPLA KRUNA U REPUBLICI SRPSKOJ

Iako je široj javnosti poznat kao stabilan jugoslovenski drugoligaš, Leotar je prvi trofej u svojoj 76 godina dugoj istoriji osvojio u sezoni 2001/2002, kada je na Police stigla "dupla kruna".

Predvođeni sa klupe Miodragom Profom Radanovićem, Leotar je osvojio prvo mjesto sa 62 boda i gol razlikom 67:25 (20 pobjeda, 2 remija i 8 poraza), dok su u finalu Kupa Republike Srpske savladali ekipu Kozare rezultatom 2:1, golovima Aleksandra Hajdera i Pavla Delibašića.

Za Leotar su igrali: Aleksandar Božović i Dušan Berak (golmani), Aleksandar Hajder, Bojan Vučinić, Pajo Janković, Branislav Krunić, Dejan Musović, Pavle Delibašić, Predrag Vukićević, Gavrilo Čorlija, Željko Radović, Igor Mijanović, Slobodan Santrač, Zdravko Šaraba, Aleksandar Jovanović, Oleg Ćurić, Damjan Ratković, Nenad Stanković, Srđan Stanić, Rade Vukasović, Saša Miljanović, Miljan Savić, Savo Andrić i Aleksandar Vuković.

Pavle Delibašić je sa 21 golom bio najbolji strijelac Prve lige Republike Srpske. 

Ovo je ujedno bila i posljednja sezona u kojoj su na teritoriji BiH igrana dva paralelna entitetska prvenstva, jer je od sljedeće sezone igrana jedinstvena Premijer liga BiH.

LEOTAR ŠAMPION BOSNE I HERCEGOVINE

Dvadeset četvrtog maja 2003. godine Leotar je ostvario najveći uspjeh u istoriji, osvojio je titulu šampiona BiH. Te sezone prvi put je organizaovano zajedničko prvenstvo BiH, a Leotar je iznenadio sve i na kraju trke se našao ispred favorizovanih Željezničara, Sarajeva, Širokog brijega... Odluka o prvaku je pala u posljednjem kolu, kada je Leotar u Ugljeviku pobijedio 2:1, a Željezničar poražen 1:0 od Širokog brijega, kome utakmica rezultatski nije ništa značila. Odlučujući gol za Trebinjce postigao je Nenad Stojanović u 63. minutu iz penala. Malo je nedostajalo da Leotar osvoji i duplu krunu, ali je Željezničar bio uspješniji u finalu Kupa BiH.

Trener Leotara u ovoj sezoni je bio Mile Jovin, a za plavo-bijele sa Polica su igrali: Aleksandar Božović, Uroš Golubović, Dušan Berak (golmani), Dušan Kerkez, Bojan Vučinić, Siniša Mulina, Branislav Krunić, Slavoljub Đorđević, Aleksandar Jovanović, Ninoslav Milenković, Predrag Vukićević, Aleksandar Hajder, Zdravko Šaraba, Igor Joskimović, Nenad Stojanović, Marko Popović, Gavrilo Čorlija, Željko Radović, Pavle Delibašić, Jovo Mišeljić, Dejan Musović, Pajo Janković, Saša Miljanović, Oleg Ćurić, Boško Stupić, Damjan Ratković i Ljubiša Porobić.

Treneru Jovinu u radu su pomagali: Vladimir Gaćinović, Dragan Krcko Spaić i Veso Klimović.

Najbolji strijelac Leotara bio je Nenad Purke Stojanović sa 22 gola na 23 utakmice. 

PRVI "IZLAZAK U EVROPU"

Prvu utakmicu u evropskim takmičenjima Leotar je odigrao u Luksemburgu protiv Grevenmahera u okviru 1. kola kvalifikacija za Ligu šampiona.

Utakmica je završena rezultatom 0:0, a za plavo-bijeli tim koji je sa klupe vodio Mile Jovin nastupili su: Vladimir Stojković , Bojan Vučinić, Bojan Simić, Semjon Milošević, Zdravko Šaraba, Marko Popović, Ninoslav Milenković, Dušan Kerkez, Siniša Mulina, Branislav Krunić i Pavle Delibašić, a sa klupe su ušli Boban Stojanović, Aleksandar Jovanović i Pajo Janković.

PRVA EVROPSKA POBJEDA

Golovima Dušana Kerkeza u 23. i 83. minutu, Leotar je protiv Grevenmahera ostvario prvu pobjedu u međunarodnim takmičenjima i izborio plasman u 2. kolo kvalifikacija za Ligu šampiona, gdje ga je čekala praška Slavija. 

Leotar je od 34. minuta igrao sa igračem manje nakon isključenja Ninoslava Milenkovića, ali je uprkos tome uspio da sačuva i uveća pozitivan rezultat.

Za Leotar su igrali: Vladimir Stojković, Bojan Vučinić (od 76. minuta Gavrilo Čorlija), Ninoslav Milenković, Semjon Milošević, Zdravko Šaraba, Dušan Kerkez, Siniša Mulina, Marko Popović, Pavle Delibašić (od 46. minuta Bojan Simić), Boban Stojanović (od 76. minuta Aleksandar Stojanović).

LEOTAR - SLAVIJA PRAG

Na današnji dan na teren stadiona "Police" u okviru kvalifikacija za Ligu šampiona istrčala je ekipa praške Slavije predvođena legendarnim Pavelom Kukom i Radekom Bejblom. 

Praznik fudbala kakav nije viđen u Trebinju, a na kraju utakmice rezultat je bio 1:2 za iskusniju ekipu Slavije, golovima Adauta da Silve i Ričarda Dostaleka, dok je za plavo-bijele pogodio Pavle Delibašić iz penala za 1:1. 

Leotar: Vladimir Stojković, Semjon Milošević, Goran Jerinić, Zdravko Šaraba (Gavrilo Čorlija), Bojan Vučinić (Aleksandar Jovanović), Dušan Kerkez, Siniša Mulina, Branislav Krunić (Pajo Janković), Marko Popović, Pavle Delibašić, Boban Stojanović. Trener: Mile Jovin.

Slavija: Černi, Došek, Bejbl (Miler), Petruš, Hrdlička, Pitak, Gedeon, Dostalek (Zaharik), Skacel, Kuka, Adauto da Silva (Došek). Trener: Miroslav Beranek.

Premijer liga BiH - sezona 2003/2004

Nakon osvajanja šamionskog trofeja, Leotaru je u narednoj sezoni malo nedostajalo da ponovo izbori plasman u evropska takmičenja. Leotar je sezonu završio na diobi 3. i 4. mjesta, ali zbog slabije gol razlike od Sarajeva, nije dobio "evropsku vizu". U 30 utakmica, Leotar je osvojio 56 bodova (17 pobjeda, 5 remija i 8 poraza) uz gol razliku  46:23.

Premijer liga BiH - sezona 2012/2013

U ovoj sezoni Leotar je možda imao i najkvalitetniji tim od osvajanja titule u Premijer ligi. Međutim loša finansisjka situacija u klubu spriječila je plavo-bijele da ostvare bolji plasman od 8. mjesta, pogotovo što je ostvarena samo jedna pobjeda u posljednjih 9 kola. Leotar je osvojio 39 bodova (10-9-11) uz gol razliku 28:39. 

BEZ PREMIJER LIGE NAKON 12 sezona 

Katastrofalna situacija iz prethodne sezone prenijela se i na sezonu 2013/2014, u kojoj je Leotar nakon 12 godina morao u niži rang. Klub je ostao bez podrške Grada i sponzora, a u takvim uslovima je Premijer liga bila veliki zalogaj.  Leotar je bio ubjedljivo posljednji klub na tabeli sa svega 9 bodova (2-3-25) i gol razlikom 11:70, oslonjen isključivo na igrače iz Trebinja i omladinski pogon. 

Bio je ovo prvi put u istoriji da je Leotar ispao u niži rang iz bilo kog nivoa takmičenja. 

SAMI PROTIV SVIH

Povratničku sezonu u niži rang Leotar je završio na 3. mjestu nakon oduzimanja šest bodova po okončanju prvenstva. U 26 utakmica, Leotar je ostvario 15 pobjeda, 3 remija i 8 poraza uz gol razliku 29:22.

Do posljednjeg kola vođena je mrtva trka između Rudar Prijedora i Leotara za mjesto koje vodi nazad u Premijer ligu BiH, ali su Prijedorčani ipak bili uspješniji za dva boda. Bilo je mnogo nesportskih stvari u ovoj sezoni. O ishodima nekih susreta su odlučivali i redovni sudovi, a klub iz Trebinja, koji je zapao u nemilost rukovodstva FSRS nije uspio da se izbori sa udarima vjetra sa svih strana. 

Treba reći i da je prije početka sezone klub bio praktično na rubu gašenja, bez uprave i sponzora, sa nagomilanim dugovima i blokiranim računima. Ipak, novo rukovodstvo je uspjelo da u kratkom roku stabilizuje klub dovoljno za redovno takmičenje u Prvoj ligi RS, a poduhvat ekspresnog povratka u Premijer ligu bio je više san nego realnost, a da se u tom uspjelo, bila bi to jedna od najljepših i najnevjerovatnijih sportskih priča na ovim prostorima. 

POTPUNI SUNOVRAT

Ova sezona donijela je još jedno ispadanje u niži rang, gdje je Leotar praktično dotakao dno u takmičarskom pogledu. Izranjavan dešavanjima iz prethodne sezone, Leotar je nakon prvog dijela prvenstva završio na 7. mjestu i morao je u "plej aut" ili ligu za opstanak. 

Pošto je te sezone veliki broj ekipa iz Republike Srpske ispao iz Premijer lige zbog smanjenja broja učesnika, samo je 1. mjesto u "ligi za opstanak" donosilo opstanak u Prvoj ligi RS, a Leotar je na kraju bio drugi, sa ukupnim skorom u sezoni od 14 pobjeda, 6 remija i 12 poraza, sa gol razlikom 40:43.

PODVIG U KUPU RS

Iako je igrao u trećem rangu takmičenja, Leotar je uspio da napravi podvig u Kupu RS i postane prvi drugoligaš RS u istoriji koji je došao u finale Kupa. Nažalost, u dvije utakmice uspješniji je bio Radnik iz Bijeljine (0:2 i 1:2).

Što se tiče Druge lige RS "Istok", u prvoj sezoni Leotar je uspio da se prilagodi uslovima i "pravilima" igranja na tom nivou i sezonu je okončao na 4. mjestu sa 15 pobjeda, 6 remija i 9 poraza uz gol razliku 50:27.

MRTVA TRKA SA JEDINSTVOM I DRUGO MJESTO

Ova sezona donijela je "mrtvu trku" između Leotara i Jedinstva iz Brčkog, a ključna je bila utakmica u Bileći koju je Leotar izgubio rezultatom 1:0 u drugom dijelu sezone. Trebinjci su zbog radova na stadionu (navodnjavanje i atletska staza) cijelu sezonu igrali u Bileći.

"COVID SEZONA" DONIJELA PROMOCIJU

U ovoj sezoni je odigrano svega 16 kola, jer su u martu 2020. godine sva sportska takmičenja prekinuta zbog pandemije "korona" virusa. 

U momentu prekida sezone Leotar je zauzimao prvo mjesto (12-2-2; 36:7) i izborio je plasman u viši rang, tj. povratak u Prvu ligu Republike Srpske. 

POVRATAK U PREMIJER LIGU BIH I TREĆI TROFEJ U KUPU RS

Nakon sedam godina Leotar je ponovo ostvario plasman u Premijer ligu BiH. Doduše, to se desilo administrativnim putem, ali je Leotar plasmanom na drugo mjesto Prve lige Republike Srpske izborio povlašteni status i pozivnicu, nakon što su zbog nedobijanja licence Mladost Doboj Kakanj i Krupa izgubili pravo takmičenja u Premijer ligi BiH. Leotar je ispunio sve uslove za dobijanje licencu i priliku da se vrati među fudbalsku elitu. 

Leotar je osvojio drugo mjesto sa 14 pobjeda, 12 remija i svega 4 poraza uz gol razliku 47:27.

Kruna sezone bilo je osvajanje trećeg trofeja u Kupu Republike Srpske. Leotar je u finalu u Modriči golovima Dragana Ristića i Lazara Zečevića savladao Krupu rezultatom 2:0. 

Trener: Oleg Ćurić